Opublikowano Dodaj komentarz

Spis ludności parafii augustowskiej z lat 1870-1872

W zakamarkach archiwum parafialnego w Augustowie znajduje się bardzo ciekawa księga zatytułowana “Spis ludności parafii augustowskiej” sporządzony w latach 1870-1872. Zawiera on listę około 5500 osób wyznania rzymsko-katolickiego zamieszkujących obszar ówczesnej parafii Augustów.

Oprócz imienia i nazwiska zapisano relację w stosunku do głowy domu, a także rok urodzenia osoby. Można więc rzec, że jest to spis powszechny mieszkańców. Oczywiście należy pamiętać, że w tamtych czasach zwłaszcza w Augustowie mieszkało bardzo wiele rodzin wyznania mojżeszowego, prawosławnego i ewangelickiego, których w tym spisie nie znajdziemy. Najstarsze osoby wpisane do księgi urodziły się jeszcze w XVIII wieku. Pierwsze karty są mocno zniszczone, ale dalej stan księgi jest dobry. Na pierwszej, mocno uszkodzonej stronie znajduje się spis miejscowości objętych spisem i porównując go z zawartością księgi widać, że brakuje kart z danymi dla kilku mniejszych miejscowości.

Opublikowany zbiór danych można ładnie przetworzyć i uzyskać ciekawe wnioski na temat struktury ludności na tamtym obszarze i w tamtych czasach. Przykładowo zamieszczone wykresy ilustrują zmiany demograficzne jakie zaszły w Augustowie i okolicach w ciągu niemal 150 lat. Pokazują ilość osób w poszczególnych grupach wiekowych z podziałem na płeć. Wykres po lewej stronie bazuje na danych ze “Spisu ludności parafii augustowskiej”, wykres po prawej stronie powstał przy wykorzystaniu danych demograficznych GUS dla gminy wiejskiej Augustów i miasta Augustowa. Obszary objęte obiema bazami danych są zbliżone i można je porównywać.

To proste wykresy, ale można wysnuć interesujące wnioski. Przede wszystkim istotnie zwiększyła się liczba ludności w Augustowie i okolicach, ale goły okiem widać również drastyczne zmiany w strukturze wiekowej mieszkańców. W XIX wieku najliczniejszą grupą wiekową były dzieci w wieku 5-15 lat, potem przeżywalność spadała drastycznie, a osoby po 65 roku życia stanowiły niewielki odsetek ogółu. Nie widać też istotnej różnicy pomiędzy płciami. W 2015 roku z kolei dominującą grupą są osoby w wieku produkcyjnym, a po 60 roku życia zaczynają zaznaczać się istotne różnice w wieku kobiet i mężczyzn. Przyczyn takiego stanu rzeczy jest wiele i ich analizę pozostawiamy Wam.

“Spis ludności parafii augustowskiej” jest dostępny na stronie parafii Augustów dzięki indeksacji Wioli Ostrowskiej.

 
Opublikowano Dodaj komentarz

Najstarsze śluby z Bargłowa

Napis na okładce najstarszej księgi metrykalnej parafii Bargłów głosi: “Metryki ślubów i chrztów poczyna się od roku 1644 a kończy się do roku 1700”. Próżno jednak szukać w niej metryk z pierwszej połowy XVII wieku. Urodzenia (których jeszcze nie zindeksowaliśmy) rozpoczynają się od roku 1688, a śluby od 1686 roku. I właśnie indeksy ślubów z tej księgi dodaliśmy do Geneo search engine.

Jest to zaledwie około 130 wpisów w języku łacińskim z lat 1686-1708. Są luki, przeskoki w datach, wykreślenia. Księga prowadzona mało starannie, trudna do odczytania. Poza imionami i nazwiskami młodych sporadycznie tylko podawani są świadkowie zawarcia związku małżeńskiego. Jednakże są to jedne z najstarszych, a więc i najcenniejszych śladów naszych przodków zamieszkujących parafię Bargłów.

Nie wiadomo skąd pojawia się różnica pomiędzy datami metryk a obiecującą datą początkową na okładce. Czy to błąd opisującego księgę? Czy też może karty z wcześniejszymi metrykami zostały dawno usunięte? Mimo to zachęcamy do lektury tych zapisów zindeksowanych przez Zbyszka Mierzejewskiego, któremu bardzo dziękujemy za udaną próbę przedarcia się przez zapisy sprzed ponad 300 lat!

 
Opublikowano Dodaj komentarz

Zapowiedzi wydawnicze na lato

Latem tego roku planujemy opublikować trzy pozycje wydawnicze, wszystkie powiązane z ziemią sztabińską.

We from Sztabin

Tytułem tym inicjujemy nową serię wydawniczą “Nasze rodziny” poświęconą historii rodzin pochodzących z obszaru Augustowszczyzny i Suwalszczyzny. Andrzej Sobotko wspólnie ze swoją nieżyjącą już siostrą Elżbietą Konopką kilka lat temu zebrał, opracował i własnym sumptem wydał książeczkę o historii własnej rodziny. Teraz wydanie to uzupełnione i w zmienionej szacie graficznej ukaże się nakładem naszego wydawnictwa. W książce znajdują się wywody genealogiczne przodków autorów oraz liczne życiorysy mieszkańców Sztabina i okolic opatrzone pięknymi fotografiami rodzinnymi. Książka zawiera wzmianki o kilkuset osobach, głównie noszących nazwisko Sobotko, Szyc, Zdanowicz. Wydając tę pozycję chcemy zachęcić innych naszych sympatyków do utrwalenia genealogii rodziny w książkowej formie.

Trzydzieści lat mojego pasterzowania w parafji sztabińskiej

Mieszkańcom Sztabina tej pozycji przedstawiać nie trzeba. W 1933 roku ówczesny proboszcz parafii sztabińskiej, ks. Jakub Rółkowski spisał swoje wspomnienia z dotychczasowej pracy duszpasterskiej. Znajdują się tam bezcenne informacje o Sztabinie i okolicach, mieszkańcach tego obszaru, własne doświadczenia proboszcza. Pozycja ta nie jest reprintem lecz przedrukiem uzupełnionym o liczne przypisy, fotokopie dokumentów i inne ilustracje.

Krasnybór czyli Sztabin i Karol Hr. Brzostowski

To kolejny przedruk liczącej ponad 150 lat pozycji. Autor, Ludwik Pietrusiński, prawnik, pisarz i publicysta, uczestnik powstania listopadowego, był zafascynowany postacią hrabiego Karola Brzostowskiego i w 1863 roku opublikował książeczkę opisującą jego dokonania. Wkrótce pozycja ta, uzupełniona o przypisy i ilustracje, ujrzy ponownie światło dzienne nakładem wydawnictwa JZI.

O dostępności poszczególnych pozycji w naszym sklepie internetowym będziemy Was oczywiście na bieżąco informować.

 
Opublikowano Dodaj komentarz

Jeleniewo – indeksy ślubów z lat 1817-1819

Trzy cywilne księgi ślubów z parafii Jeleniewo z lat 1817-1819 zawierają łącznie 493 wpisy. Są to wpisy zapowiedzi, w księgach cywilnych nazywane przyrzeczeniami, oraz zapisy samych ślubów. Po skompilowaniu informacji zawartych w zapowiedziach i ślubach dotyczących tego samego związku małżeńskiego do Geneo search engine dodaliśmy 174 nowe rekordy, w tym 20 zapowiedzi bez odpowiadających im ślubów.

W czasie tych trzech lat doszło do jednego zaledwie ślubu pomiędzy szlachetnie urodzonymi. Pisarz prowentowy Józef Pawłowski dworu Motule (parafia Filipów) żeni się z szlachcianką Katarzyną Teklą Legięza. Ponadto mamy tu wiele osób z sąsiednich, a czasem nawet dość odległych parafii, w tym wielu położonych na terenie Prus Wschodnich. Znajdziemy tu nawet osoby z parafii Janówka, Perstuń czy Raczki. Zachęcamy do lektury!

Księgi zindeksowała Wiola Ostrowska. Dziękujemy!

 
Opublikowano Dodaj komentarz

Krasnopol – indeksy urodzeń, ślubów i zgonów z 1826 roku

Kościół w Krasnopolu

Do bazy danych Geneo search engine dodaliśmy właśnie indeksy z parafii Krasnopol z księgi duplikatu z 1826 roku. Aktualizacja dotyczy więc urodzeń, ślubów i zgonów. Łącznie to około 270 indeksów z tego rocznika. Przy indeksacji i weryfikacji po raz kolejny okazuje się, jak małą wartość stanowią indeksy końcowe w księdze, które są pełne błędów i nieścisłości. W urodzeniach dzieci nieślubnych jako nazwisko wpisywano najczęściej nazwisko zgłaszającego zamiast nazwiska matki, a w zgonach w przypadku rejestracji śmierci mężatki lub wdowy wpisywano najczęściej nazwisko panieńskie zamiast właściwego nazwiska po mężu (w takiej kolejności zapisywano nazwiska w metryce). Warto więc czytać dokładnie metryki od początku do końca!

Księgę zindeksował Tomek Gaździński. Dziękujemy!

 
Opublikowano Dodaj komentarz

Dziś bardziej doceniam to, kim jestem

Zawsze chciałem wiedzieć skąd pochodzę i kim byli moi przodkowie. Zanim zacząłem tworzyć drzewo swojej rodziny, miałem w głowie coś romantycznego. Chciałem znaleźć w swoim drzewie przodka zasłużonego dla ojczyzny, czy pełniącego jakąś ważną funkcję. Zacząłem to robić w młodym wieku. Stąd nieco tłumaczy to moją wizję efektu końcowego takiego drzewa. W czasie wieloletnich poszukiwań, a co się z tym wiąże z wiekiem, doszedłem do zgoła innych wniosków. Być może moi przodkowie nie byli wielkimi bohaterami jakich możemy spotkać w powieściach? Natomiast stali się moimi bohaterami, a ich losy nauczyły mnie wiele o życiu, jego kruchości, szukaniu własnego miejsca na ziemi. Myśleniu w perspektywie, że gdyby zrobili coś inaczej dziś mnie by nie było albo ich losy potoczyłyby się inaczej.

Historię zacznę od moich pradziadków. Mój prapradziadek Franciszek w 1893 roku wraz z całą rodziną udał się za chlebem do USA. Tam w 1896 roku urodził mu się syn również Franciszek (mój pradziadek). Prapradziadek pracował tam jako dorożkarz. Jak na ówczesne czasy nie była to wcale zła i ciężka praca. Jednak tęsknota za rodzinnym krajem była wielka. To nie było ich miejsce na ziemi. Nie znaleźli tam tego, po co wyjechali. Nie spełnił się ich sen. A wiadomym jest, że taka podróż w tamtych czasach była trudna i kosztowna. Tym bardziej jadąc tam z rodziną, a wracając z 3-letnim dzieckiem. Sam byłem na obczyźnie i wiem, że to ciężki kawałek chleba.

Franciszek Sićko
Franciszek Sićko

Przez pryzmat własnych doświadczeń mogłem zbliżyć się do tego, co czuli moi przodkowie decydując się na opuszczenie tego co znane. A następnie może podjąć jeszcze trudniejszą decyzję, by wrócić.

W dzieje mojej rodziny wpisane są również bardzo tragiczne momenty, które to wprawiają mnie w swoistą zadumę, i zastanawiam się jak ja zniósłbym ogrom bólu i cierpienia wyrządzonego przez drugiego człowieka lub sam los. Cierpieniem wyrządzonym przez drugiego człowieka jest niewątpliwie wybuch II wojny światowej. Pominę tu losy moich dziadków i ich rodzeństwa, którzy byli partyzantami lub żołnierzami AK. Im wojnę udało się przeżyć. Często jednak myślę o swojej babci, która musiała wychowywać się bez ojca. Ba nawet nie mogła go dobrze pamiętać, gdyż został zamordowany w 1944 roku w obozie koncentracyjnym we Fllosneburgu. Ona miała zaledwie 4 lata.

Bohaterką niewątpliwie musiała być jej mama, która to samotnie wychowywała rodzinę i codziennie musiała sprostać wyzwaniom dnia codziennego. Szczególnie dobrze zrozumieją mnie Ci, którzy mają swoje dzieci. Babcia jak jeszcze żyła niejednokrotnie opowiadała jak było im ciężko. Jak często brakowało chleba. Jak ciężko było trzeba pracować by przeżyć. To znów daję mi pewnego rodzaju doświadczenie i fakt, że lepiej doceniam, co mam i szanuje to, że nie poznałem uczucia głodu.

Poszukiwania rodzinne doprowadziły mnie również do moich prapraprapradziadków. Były to lata 30 XIX wieku. Tak jak wcześniej wspominałem o tragicznych momentach wyrządzonych przez drugiego człowieka tak i przez los, a ten widać potrafi być okrutny.

Moi przodkowie musieli zmierzyć się z potwornym bólem jakim jest strata własnych dzieci. Mając wiedzę historyczną wiemy, iż choroby czy inne zdarzenia dziesiątkowały populacje. Niestety nie ominęło to i moich przodków. Śmierć jednego dziecka to wielka tragedia. Mój prapraprapradziadek zamieszkujący okolice Różanegostoku pochował aż dwanaścioro dzieci oraz żonę. Najstarsze z nich miało 5 lat. Nie potrafię nawet wyobrazić sobie bólu, jaki musiał znieść. W tej całej tragedii przychodzi refleksja, że 13 dzieckiem które przeżyło to właśnie mój przodek. I to, że gdyby spotkał go ten sam los, co jego rodzeństwa, ja dziś nie pisałbym historii swojej rodziny. Na pewno na całe życie zapamiętam te chwile gdy w księdze zgonów parafii odnajdywałem imiona dzieci z mojej rodziny, które odchodziły przedwcześnie. I z każdym kolejnym aktem myśl ”Boże co oni musieli przeżyć”.

Tworząc drzewo genealogiczne nie sądziłem, że z przeżyć i doświadczeń moich przodków będę mógł wyciągnąć coś dla siebie i się czegoś nauczyć. Dziś bardziej doceniam to kim jestem i w jakich czasach żyję. Problemy dnia dzisiejszego nie są tak ciężkie, jak problemy moich przodków. Dziś mogę się cieszyć, że żyję w takich, a nie innych czasach.

Tekst ukazał się również na blogu MyHeritage.

 
Opublikowano Dodaj komentarz

Janówka – indeksy zgonów z lat 1907-1918

Kościół w Janówce

Warto dziś zajrzeć do Geneo search engine, gdyż w nocy uzyskała potężną aktualizację indeksów metryk z parafii Janówka. Dodaliśmy bowiem ponad 1050 rekordów zgonów z lat 1907-1918.

Najmłodsi zmarli mieli 3 godziny – zdarzyła się dwójka takich dzieci, zaś najstarsza była mieszkanka Janówki, wdowa Salomea Twardowska – 103 lata. Rejestrowane były zgony przeważnie miejscowych, ale od 1916 roku pojawiają się zadziwiająco licznie zgony osób pochodzących z guberni wileńskiej, powiatu święciańskiego. Jeden zmarły urodził się w odległej Warszawie. Zazwyczaj w miarę precyzyjnie określano parafię lub przyjemniej gminę urodzenia zmarłej osoby, co częste nie było. Dzięki temu można prześledzić losy ludzi od urodzenia, aż do śmieci.

“Najbardziej mnie wzruszył zgon Jana Galickiego 7 kwietnia 1916 roku. Miał 90 lat. Została po nim wdowa – Marianna. Następnego dnia zgłoszono zgon Marianny Galickiej, wdowy, lat 90… I tak przeżyli razem życie. I zebrali się z tego świata też jakoś razem.” – pisze Alicja Felkner, która indeksowała tę księgę i której bardzo dziękujemy! Weryfikowała Barbara Muzyk. Również dziękujemy za tę niemal niewidoczną acz potrzebną pracę!

 
Opublikowano Dodaj komentarz

The secret of the obelisk in Czarniewo

June 1919 was another month of German terror in the Suwałki, Sejny and Augustów poviats. Although since November 11, 1918 the world healed the wounds after the Great War, and Poland, independent after 123 years of captivity, created its statehood in pain, our areas still remained under German and partly Lithuanian occupation.

In November 1918, the Polish Military Organization (POW) operating in these areas made an attempt to liberate it from German occupation, but the Germans quickly began retaliation and few of the POW members had to go underground. At the beginning of 1919, the Germans brought the von Diebitsch Volunteer Corps to this area. The Germans used the protracted occupation for plunder and openly supported the claims of Lithuanians to the Suwałki region. At a peace conference in Paris on March 24, 1919, the Lithuanian government submitted claims to the entire Suwałki Governorate, including Augustów. In April 1919, German troops manned the demarcation line at major points. Their posts were located in Barszcze, near Tajno, Augustów, Sztabin, Sosnowo and Dębowo. In connection with the situation, reconstruction of the structures of the Polish Military Organization was undertaken. Augustów District of POW was divided into two sub-regions, north and south. Recruitment point of POW volunteers was located in Rajgród in free Poland.

The headquarters of the Augustów POW was in Tajno. The sub-regions were divided into commands, in today's Sztabin commune it was the "Jaminy" command under the lidership of Józef Andruszkiewicz pseud. "Redin" from Jaminy consisting of two so-called sections, made of volunteers from the surrounding villages: Czarniewo and Jaminy as well as Mogilnice and Jaziewo. This command included, among others : Kazimierz Haraburda, Leonard Suchwałko from Mogilnice, Ignacy Suchwałko from Mogilnice, Albin Andraka from Mogilnice, Wacław Putyński, pseudo. "Sztylet", Teofil Chilicki and Wacław Lewoc from Jaminy, Zygmunt Stożyński from Jaminy, Klemens Panasewicz, Zygmunt Szumski from Mogilnice and Antoni Andracki from Jaziewo, Kazimierz Grzywiński from Jaminy, Kazimierz Ćmielewski from Czarniewo, Wacław Sylwin Tomaszewski from Mogilnice, Klemens Świeżbiński from Jaziewo, Stanisław Butkiewicz and Antoni Andraka, Kazimierz Szmygiel, Władysław Chodorowski, pseud. "Ptaszek" from Czarniewo, the liaison officers were Kazimiera Murawska pseud. "Sikorka" from Jaziewo and Pelagia Wierzbicka. The command "Sztabin" was led by Michał Łazarski. The command included: Józef Kryszyn from Pogorzałe, Józef Szyc, Kazimierz Lotkowski from Sztabin, Aleksander Wierzbicki pseud. "Podbipięta" born in Jaminy, Antoni Murawski from Sztabin, Bolesław Zagórski, Feliks Zagórski and Aleksander Ostapowicz from Janówek, Michał Błażyński, Stanisław Błażyński and Ludwik Orłowski from Fiedorowizna, Piotr Siebiedziński, Stefan Staranowicz, Robert Sadowski, Leon Sadowski from Sztabin, Mieczysław Szwerkowski from Huta, Michał Kąkiel from Podcisówek, Józef Haraburda from Kamień, Mieczysław Bernatowicz from Krasnoborki, Franciszek Dzieniszewski, pseudo. "Brzoza" from Żmojdak; Kazimierz Nejfeld from Lebiedzin. In Sztabin, the local priest, Fr. Jakub Rółkowski was helping POW. POW divisions conducted a large-scale subversive action against the occupier, among others near Rajgród, Barszcze and Solistówka. On June 10, a horse ward under the command of Lieutenant Antoni Lipski made a trip to Czarniewo, in which a dozen Germans were killed. On June 16, a branch commanded by Sergeant Michał Łazarski surprised the Germans on the lock in Sosnowo, taking their weapons and uniforms, on June 18 POW fought at Netta and Bargłów.

18 czerwca tzw. Sojusznicza Rada Czterech, złożona z przywódców czterech spośród zwycięskich państw sprzymierzonych, czyli z Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Francji i Włoch, na konferencji pokojowej w Paryżu wyznaczyła linię demarkacyjną od Rutek, przez Turówkę, jezioro Necko i Kanał Augustowski, dzielącą powiat augustowski i Augustów, część wschodnią przydzielając Litwie. Spotkało się to ze stanowczą reakcją Rządu Polskiego. Reakcją na to było również wzmożone działania POW-u. 25 czerwca oddziały Polskiej Organizacji Wojskowej, rozgromiły Niemców we wsiach Reszki i Pomiany, a 29 czerwca w niedzielę, oddziały Komendy „Sztabin” i „Jaminy”, pod dowództwem Michała Łazarskiego stoczyli bitwę pod Czarniewem. Niemiecki oddział, który przeprowadzał tam rekwizycję, został całkowicie rozbity. W rezultacie tej potyczki Niemcy ustąpili ze Sztabina, przenosząc się na linię Gabowe Grądy – Kolnica – Sajenek, opierając swoją obronę o Augustów. 8 lipca w bitwie pod Tajnem zmuszono Niemców do wycofania się do Prus. Tak tę walkę opisano w „Gazecie Zbrojnej” z lipca 1929 roku: „Bardzo piękną akcją był również „wypad” O. L. Nr. 2 na Czarniewo – wieś leżącą nad Biebrzą. Michał Łazarski przeprowadził swój oddział nieznanemi ścieżkami wśród bagien na Polkowo – Mogilnice i o świcie, dzięki zupełnemu zaskoczeniu, rozgromił i potopił w nadbiebrzańskich moczarach kompanię niemiecką, która po dokonanych w okolicy rekwizycjach tam odpoczywała. Po poniesionych w tym okresie dotkliwych porażkach, Niemcy zgodzili się na pertraktacje z nami”.

A list of signatures submitted by the inhabitants of these areas on a petition for leaving the Suwałki and Augustów regions within Poland, as well as the firm speech of the Augustów MP, Fr. Stanisław Szczęsnowicz, meant that the steps taken by the Polish government led to the creation of a new border line. The poviats of Augustów, Suwałki and the western part of Sejny were within Polish borders, on July 25 the Germans left Augustów, and the next day the Polish army entered.

Almost the entire command of POW "Sztabin" and "Jaminy" voluntarily joined the 41st Suwałki Infantry Regiment. The 10th Company was created from them. Everyone took part in the Polish-Bolshevik war of 1920. Several of the 10 companies of the 41st regiment were killed in defense of their homeland. To commemorate the 15th anniversary of Poland regaining independence, exactly on the 14th anniversary of the battle, on June 29, 1933, a commemorative obelisk was unveiled in Czarniewo, a boulder crowned with an iron cross, painted with stylized eagle breaking the shackles and an inscription that was a secret for 80 years. The ceremony gathered local people, veterans of those fights, authorities of the municipalities of Dębowo and Sztabin, representatives of the army and the poviat. The obelisk remained intact until October 1939. On September 17 this year, Soviet troops entered Eastern Poland without declaring war. In fear of repression, the people of Czarniewo decided to forge an inscription on stone. It was probably done by Stanisław Budkiewicz, a resident of this village, a member of the POW, a veteran of the Polish-Bolshevik war. There was no engraved list of names, but the company number and military unit were given. The fear was justified, checking the personal status of the 10th company of the 41st Suwałki Infantry Regiment, would not pose any difficulties for the Soviets, it was a ready list of people to be repressed. For 80 years, the memory of the inscription on the monument has faded, the witnesses of those days have long since gone. We tried to read the inscription a few years ago, unfortunately with poor results. Only with the help of chalk and dozens of photos of individual parts of the monument, enlarged then on the screen, it was possible to completely recreate the historical inscription. Certainly, the inspiration to read the mysterious inscription was the fact that the obelisk from Czarniewo is one of the points of the created historical and natural trail in the area of ​​the Jaminy parish.

Here is the content of this inscription: "29 JUN. 1919 ON THIS PLACE, THE FIRST FIGHT WITH GERMANS WAS WON BY SZTABIN POW - LATER 10 COMP. 41 REGIMENT.

ON THE 15TH ANNIVERSARY, THIS CROSS WAS FOUDED TO COMMEMORATE THE FIGHT FOR INDEPENDENCE. 29 JUNE 1933".

There is already a new plaque on the obelisk with the reconstructed inscription. Funded by Mr. Mariusz Modzelewski, who runs the Modzelewski Stonemason's Factory in Sztabin. The inscription was read by: Tomasz Chilicki from the Association of Local Initiatives "Biebrza" in Jaminy and Ryszard Korąkiewicz from the Jaminy Indexing Team Association. A piece of our history has been saved.

Tekst ukazał się również w czerwcowym numerze miesięcznika “Nasz Sztabiński Dom”.

 
Opublikowano Dodaj komentarz

Bargłów – indeksy ślubów z lat 1908-1921

Pięćsetna księga, która została udostępniona w bazie danych Geneo search engine pochodzi z parafii Bargłów i zawiera metryki ślubów z lat 1908-1921.

Księga ta obejmuje między innymi okres I Wojny Światowej, której efekty wyraźnie widać w zapisach małżeństw. I tak w roku 1915 zawarto tylko 3 śluby w listopadzie. Z kolei pomiędzy majem 1917 roku a wrześniem 1918 roku pobłogosławiono kilka par, wśród których panna młoda była z parafii rajgrodzkiej. Natomiast w roku 1919 ( styczeń i luty ) odbyły się dwa śluby żołnierzy niemieckich z tej samej kompanii i pułku z pannami z Folwarku Netta. W tym okresie śluby zawierane były pospiesznie, czasem z dyspensą od trzeciej lub nawet drugiej zapowiedzi. Poza tym jak zwykle – mnóstwo ciekawych informacji o mieszkańcach parafii Bargłów i wielu ościennych parafii.

Księgę zindeksowała Barbara Muzyk. Dziękujemy!