Do bazy danych Geneo search engine dodaliśmy indeksy zgonów z parafii Filipów z lat 1812-1814. Z ważnych osobistości umiera wielmożny Jan Urbański, dzierżawca Folwarku Narodowego Milanowszczyzna. Umierają również dwie córki jaśnie pana Wawrzyńca Kuleszy, ekonoma Dworu Czostków. Poza tym szlachta pojawia się wśród zgłaszających. Warto poszukać, warto poczytać, bo to aż 437 nowych rekordów.
Trzy księgi stanu cywilnego zindeksowała Wiola Ostrowska. Dziękujemy!
Indeksacja ksiąg metrykalnych parafii Jeleniewo idzie całkiem dobrze. Zindeksowaliśmy już około 40 ksiąg, co biorąc pod uwagę wielkość tej parafii oraz standard indeksacji jaki sobie narzuciliśmy, jest dobrym wynikiem. Oby tak dalej! Martwi nas jednak trochę, że większość wolontariuszy indeksujących Jeleniewo podejmuje się odczytywania metryk w języku polskim, a przecież od 1868 roku wszystkie zapisy wykonywane były w języku rosyjskim. Czy znajdą się nowe osoby chętne do indeksacji tej parafii z języka rosyjskiego? Popytajcie znajomych, udostępniajcie ten wpis. Damy radę, prawda?
Dzisiaj do Geneo search engine dodaliśmy 571 kolejnych indeksów urodzeń z dwóch ksiąg stanu cywilnego z lat 1818-1819. Indeksował Wiktor Maciejowski. Dziękujemy!
W zakamarkach archiwum parafialnego w Augustowie znajduje się bardzo ciekawa księga zatytułowana “Spis ludności parafii augustowskiej” sporządzony w latach 1870-1872. Zawiera on listę około 5500 osób wyznania rzymsko-katolickiego zamieszkujących obszar ówczesnej parafii Augustów.
Oprócz imienia i nazwiska zapisano relację w stosunku do głowy domu, a także rok urodzenia osoby. Można więc rzec, że jest to spis powszechny mieszkańców. Oczywiście należy pamiętać, że w tamtych czasach zwłaszcza w Augustowie mieszkało bardzo wiele rodzin wyznania mojżeszowego, prawosławnego i ewangelickiego, których w tym spisie nie znajdziemy. Najstarsze osoby wpisane do księgi urodziły się jeszcze w XVIII wieku. Pierwsze karty są mocno zniszczone, ale dalej stan księgi jest dobry. Na pierwszej, mocno uszkodzonej stronie znajduje się spis miejscowości objętych spisem i porównując go z zawartością księgi widać, że brakuje kart z danymi dla kilku mniejszych miejscowości.
Opublikowany zbiór danych można ładnie przetworzyć i uzyskać ciekawe wnioski na temat struktury ludności na tamtym obszarze i w tamtych czasach. Przykładowo zamieszczone wykresy ilustrują zmiany demograficzne jakie zaszły w Augustowie i okolicach w ciągu niemal 150 lat. Pokazują ilość osób w poszczególnych grupach wiekowych z podziałem na płeć. Wykres po lewej stronie bazuje na danych ze “Spisu ludności parafii augustowskiej”, wykres po prawej stronie powstał przy wykorzystaniu danych demograficznych GUS dla gminy wiejskiej Augustów i miasta Augustowa. Obszary objęte obiema bazami danych są zbliżone i można je porównywać.
To proste wykresy, ale można wysnuć interesujące wnioski. Przede wszystkim istotnie zwiększyła się liczba ludności w Augustowie i okolicach, ale goły okiem widać również drastyczne zmiany w strukturze wiekowej mieszkańców. W XIX wieku najliczniejszą grupą wiekową były dzieci w wieku 5-15 lat, potem przeżywalność spadała drastycznie, a osoby po 65 roku życia stanowiły niewielki odsetek ogółu. Nie widać też istotnej różnicy pomiędzy płciami. W 2015 roku z kolei dominującą grupą są osoby w wieku produkcyjnym, a po 60 roku życia zaczynają zaznaczać się istotne różnice w wieku kobiet i mężczyzn. Przyczyn takiego stanu rzeczy jest wiele i ich analizę pozostawiamy Wam.
“Spis ludności parafii augustowskiej” jest dostępny na stronie parafii Augustów dzięki indeksacji Wioli Ostrowskiej.
Napis na okładce najstarszej księgi metrykalnej parafii Bargłów głosi: “Metryki ślubów i chrztów poczyna się od roku 1644 a kończy się do roku 1700”. Próżno jednak szukać w niej metryk z pierwszej połowy XVII wieku. Urodzenia (których jeszcze nie zindeksowaliśmy) rozpoczynają się od roku 1688, a śluby od 1686 roku. I właśnie indeksy ślubów z tej księgi dodaliśmy do Geneo search engine.
Jest to zaledwie około 130 wpisów w języku łacińskim z lat 1686-1708. Są luki, przeskoki w datach, wykreślenia. Księga prowadzona mało starannie, trudna do odczytania. Poza imionami i nazwiskami młodych sporadycznie tylko podawani są świadkowie zawarcia związku małżeńskiego. Jednakże są to jedne z najstarszych, a więc i najcenniejszych śladów naszych przodków zamieszkujących parafię Bargłów.
Nie wiadomo skąd pojawia się różnica pomiędzy datami metryk a obiecującą datą początkową na okładce. Czy to błąd opisującego księgę? Czy też może karty z wcześniejszymi metrykami zostały dawno usunięte? Mimo to zachęcamy do lektury tych zapisów zindeksowanych przez Zbyszka Mierzejewskiego, któremu bardzo dziękujemy za udaną próbę przedarcia się przez zapisy sprzed ponad 300 lat!
Latem tego roku planujemy opublikować trzy pozycje wydawnicze, wszystkie powiązane z ziemią sztabińską.
Tytułem tym inicjujemy nową serię wydawniczą “Nasze rodziny” poświęconą historii rodzin pochodzących z obszaru Augustowszczyzny i Suwalszczyzny. Andrzej Sobotko wspólnie ze swoją nieżyjącą już siostrą Elżbietą Konopką kilka lat temu zebrał, opracował i własnym sumptem wydał książeczkę o historii własnej rodziny. Teraz wydanie to uzupełnione i w zmienionej szacie graficznej ukaże się nakładem naszego wydawnictwa. W książce znajdują się wywody genealogiczne przodków autorów oraz liczne życiorysy mieszkańców Sztabina i okolic opatrzone pięknymi fotografiami rodzinnymi. Książka zawiera wzmianki o kilkuset osobach, głównie noszących nazwisko Sobotko, Szyc, Zdanowicz. Wydając tę pozycję chcemy zachęcić innych naszych sympatyków do utrwalenia genealogii rodziny w książkowej formie.
Mieszkańcom Sztabina tej pozycji przedstawiać nie trzeba. W 1933 roku ówczesny proboszcz parafii sztabińskiej, ks. Jakub Rółkowski spisał swoje wspomnienia z dotychczasowej pracy duszpasterskiej. Znajdują się tam bezcenne informacje o Sztabinie i okolicach, mieszkańcach tego obszaru, własne doświadczenia proboszcza. Pozycja ta nie jest reprintem lecz przedrukiem uzupełnionym o liczne przypisy, fotokopie dokumentów i inne ilustracje.
To kolejny przedruk liczącej ponad 150 lat pozycji. Autor, Ludwik Pietrusiński, prawnik, pisarz i publicysta, uczestnik powstania listopadowego, był zafascynowany postacią hrabiego Karola Brzostowskiego i w 1863 roku opublikował książeczkę opisującą jego dokonania. Wkrótce pozycja ta, uzupełniona o przypisy i ilustracje, ujrzy ponownie światło dzienne nakładem wydawnictwa JZI.
O dostępności poszczególnych pozycji w naszym sklepie internetowym będziemy Was oczywiście na bieżąco informować.
Kontynuujemy indeksację parafii Jeleniewo, dodając dziś do Geneo search engine nieco ponad 300 rekordów z urodzeniami z 1824 roku.
Księgę zindeksował Marek Jasionowski. Dziękujemy!
Trzy cywilne księgi ślubów z parafii Jeleniewo z lat 1817-1819 zawierają łącznie 493 wpisy. Są to wpisy zapowiedzi, w księgach cywilnych nazywane przyrzeczeniami, oraz zapisy samych ślubów. Po skompilowaniu informacji zawartych w zapowiedziach i ślubach dotyczących tego samego związku małżeńskiego do Geneo search engine dodaliśmy 174 nowe rekordy, w tym 20 zapowiedzi bez odpowiadających im ślubów.
W czasie tych trzech lat doszło do jednego zaledwie ślubu pomiędzy szlachetnie urodzonymi. Pisarz prowentowy Józef Pawłowski dworu Motule (parafia Filipów) żeni się z szlachcianką Katarzyną Teklą Legięza. Ponadto mamy tu wiele osób z sąsiednich, a czasem nawet dość odległych parafii, w tym wielu położonych na terenie Prus Wschodnich. Znajdziemy tu nawet osoby z parafii Janówka, Perstuń czy Raczki. Zachęcamy do lektury!
Księgi zindeksowała Wiola Ostrowska. Dziękujemy!
Do bazy danych Geneo search engine dodaliśmy właśnie indeksy z parafii Krasnopol z księgi duplikatu z 1826 roku. Aktualizacja dotyczy więc urodzeń, ślubów i zgonów. Łącznie to około 270 indeksów z tego rocznika. Przy indeksacji i weryfikacji po raz kolejny okazuje się, jak małą wartość stanowią indeksy końcowe w księdze, które są pełne błędów i nieścisłości. W urodzeniach dzieci nieślubnych jako nazwisko wpisywano najczęściej nazwisko zgłaszającego zamiast nazwiska matki, a w zgonach w przypadku rejestracji śmierci mężatki lub wdowy wpisywano najczęściej nazwisko panieńskie zamiast właściwego nazwiska po mężu (w takiej kolejności zapisywano nazwiska w metryce). Warto więc czytać dokładnie metryki od początku do końca!
Księgę zindeksował Tomek Gaździński. Dziękujemy!
Zawsze chciałem wiedzieć skąd pochodzę i kim byli moi przodkowie. Zanim zacząłem tworzyć drzewo swojej rodziny, miałem w głowie coś romantycznego. Chciałem znaleźć w swoim drzewie przodka zasłużonego dla ojczyzny, czy pełniącego jakąś ważną funkcję. Zacząłem to robić w młodym wieku. Stąd nieco tłumaczy to moją wizję efektu końcowego takiego drzewa. W czasie wieloletnich poszukiwań, a co się z tym wiąże z wiekiem, doszedłem do zgoła innych wniosków. Być może moi przodkowie nie byli wielkimi bohaterami jakich możemy spotkać w powieściach? Natomiast stali się moimi bohaterami, a ich losy nauczyły mnie wiele o życiu, jego kruchości, szukaniu własnego miejsca na ziemi. Myśleniu w perspektywie, że gdyby zrobili coś inaczej dziś mnie by nie było albo ich losy potoczyłyby się inaczej.
Historię zacznę od moich pradziadków. Mój prapradziadek Franciszek w 1893 roku wraz z całą rodziną udał się za chlebem do USA. Tam w 1896 roku urodził mu się syn również Franciszek (mój pradziadek). Prapradziadek pracował tam jako dorożkarz. Jak na ówczesne czasy nie była to wcale zła i ciężka praca. Jednak tęsknota za rodzinnym krajem była wielka. To nie było ich miejsce na ziemi. Nie znaleźli tam tego, po co wyjechali. Nie spełnił się ich sen. A wiadomym jest, że taka podróż w tamtych czasach była trudna i kosztowna. Tym bardziej jadąc tam z rodziną, a wracając z 3-letnim dzieckiem. Sam byłem na obczyźnie i wiem, że to ciężki kawałek chleba.
Przez pryzmat własnych doświadczeń mogłem zbliżyć się do tego, co czuli moi przodkowie decydując się na opuszczenie tego co znane. A następnie może podjąć jeszcze trudniejszą decyzję, by wrócić.
W dzieje mojej rodziny wpisane są również bardzo tragiczne momenty, które to wprawiają mnie w swoistą zadumę, i zastanawiam się jak ja zniósłbym ogrom bólu i cierpienia wyrządzonego przez drugiego człowieka lub sam los. Cierpieniem wyrządzonym przez drugiego człowieka jest niewątpliwie wybuch II wojny światowej. Pominę tu losy moich dziadków i ich rodzeństwa, którzy byli partyzantami lub żołnierzami AK. Im wojnę udało się przeżyć. Często jednak myślę o swojej babci, która musiała wychowywać się bez ojca. Ba nawet nie mogła go dobrze pamiętać, gdyż został zamordowany w 1944 roku w obozie koncentracyjnym we Fllosneburgu. Ona miała zaledwie 4 lata.
Bohaterką niewątpliwie musiała być jej mama, która to samotnie wychowywała rodzinę i codziennie musiała sprostać wyzwaniom dnia codziennego. Szczególnie dobrze zrozumieją mnie Ci, którzy mają swoje dzieci. Babcia jak jeszcze żyła niejednokrotnie opowiadała jak było im ciężko. Jak często brakowało chleba. Jak ciężko było trzeba pracować by przeżyć. To znów daję mi pewnego rodzaju doświadczenie i fakt, że lepiej doceniam, co mam i szanuje to, że nie poznałem uczucia głodu.
Poszukiwania rodzinne doprowadziły mnie również do moich prapraprapradziadków. Były to lata 30 XIX wieku. Tak jak wcześniej wspominałem o tragicznych momentach wyrządzonych przez drugiego człowieka tak i przez los, a ten widać potrafi być okrutny.
Moi przodkowie musieli zmierzyć się z potwornym bólem jakim jest strata własnych dzieci. Mając wiedzę historyczną wiemy, iż choroby czy inne zdarzenia dziesiątkowały populacje. Niestety nie ominęło to i moich przodków. Śmierć jednego dziecka to wielka tragedia. Mój prapraprapradziadek zamieszkujący okolice Różanegostoku pochował aż dwanaścioro dzieci oraz żonę. Najstarsze z nich miało 5 lat. Nie potrafię nawet wyobrazić sobie bólu, jaki musiał znieść. W tej całej tragedii przychodzi refleksja, że 13 dzieckiem które przeżyło to właśnie mój przodek. I to, że gdyby spotkał go ten sam los, co jego rodzeństwa, ja dziś nie pisałbym historii swojej rodziny. Na pewno na całe życie zapamiętam te chwile gdy w księdze zgonów parafii odnajdywałem imiona dzieci z mojej rodziny, które odchodziły przedwcześnie. I z każdym kolejnym aktem myśl ”Boże co oni musieli przeżyć”.
Tworząc drzewo genealogiczne nie sądziłem, że z przeżyć i doświadczeń moich przodków będę mógł wyciągnąć coś dla siebie i się czegoś nauczyć. Dziś bardziej doceniam to kim jestem i w jakich czasach żyję. Problemy dnia dzisiejszego nie są tak ciężkie, jak problemy moich przodków. Dziś mogę się cieszyć, że żyję w takich, a nie innych czasach.
Tekst ukazał się również na blogu MyHeritage.
Warto dziś zajrzeć do Geneo search engine, gdyż w nocy uzyskała potężną aktualizację indeksów metryk z parafii Janówka. Dodaliśmy bowiem ponad 1050 rekordów zgonów z lat 1907-1918.
Najmłodsi zmarli mieli 3 godziny – zdarzyła się dwójka takich dzieci, zaś najstarsza była mieszkanka Janówki, wdowa Salomea Twardowska – 103 lata. Rejestrowane były zgony przeważnie miejscowych, ale od 1916 roku pojawiają się zadziwiająco licznie zgony osób pochodzących z guberni wileńskiej, powiatu święciańskiego. Jeden zmarły urodził się w odległej Warszawie. Zazwyczaj w miarę precyzyjnie określano parafię lub przyjemniej gminę urodzenia zmarłej osoby, co częste nie było. Dzięki temu można prześledzić losy ludzi od urodzenia, aż do śmieci.
“Najbardziej mnie wzruszył zgon Jana Galickiego 7 kwietnia 1916 roku. Miał 90 lat. Została po nim wdowa – Marianna. Następnego dnia zgłoszono zgon Marianny Galickiej, wdowy, lat 90… I tak przeżyli razem życie. I zebrali się z tego świata też jakoś razem.” – pisze Alicja Felkner, która indeksowała tę księgę i której bardzo dziękujemy! Weryfikowała Barbara Muzyk. Również dziękujemy za tę niemal niewidoczną acz potrzebną pracę!
Search 
Parishes 
Słownik chorób i przyczyn zgonu łac.-pol. 
Słownik zawodów łac.-pol. 
Miejscowości Suwalszczyzny i ziem przyległych w końcu XIX wieku 
Synod of Wilno Diocese from 1744 
Wyszukiwarka Geneo – Instrukcja użytkownika 
Słownik polskich nazw miejscowości w b. Prusach Wschodnich 
Słownik terminologii „ochrzczenia” łac.-pol. 
Maps 
English 
Polski 
