Mój Augustów

Anna Jellonek, była nauczycielka akademicka z Wrocławia, lubiąca Augustów:

(…) Szarą godzinę jeszcze poznałam. Pamiętam ją z dzieciństwa, jako coś oczywistego. U nas szare godziny przychodziły i odchodziły wraz z adwentem, a więc kiedy były długie wieczory w nastroju listopadowo-grudniowym. Wyglądały tak, jak je zapamiętał z dzieciństwa Autor wiersza o Babci Apolonii. Na przykład w miasteczku Wisła wszyscy wiedzieli, że o szarówce (podczas adwentu) nie chodzi się do sąsiadów. Było to oczywiste, nikt nie musiał tego pilnować. Na studiach czytaliśmy „Traktat o szczęściu” Władysława Tatarkiewicza i przypominam sobie, że Autor zaliczał szarą godzinę do „małych przyjemności”. A gdy mieszkaliśmy we Wrocławiu przy ulicy Syrokomli, zajrzałam do twórczości patrona naszej ulicy i znów znalazłam szarą godzinę. Władysław Syrokomla pisał (o ile dobrze pamiętam) o „błogosławionych szarych godzinach wieczoru”. Bardzo mi się spodobało, co napisał Autor we wspomnieniu o swojej Babci: „daj odpocząć światu od siebie” (…) Przypomniało mi się też, że w języku francuskim szara godzina, czyli czas o zmroku brzmi: entre chien et loup. To zabawny (dla nas) idiom, dosłownie: między psem a wilkiem (każdy niech to sobie po swojemu interpretuje).

Podobają mi się ilustracje – mądre, niejednoznaczne, trochę jak dawne grafiki.

Powstała piękna książeczka (…).

Janina Pietrzak, polonistka, ponad 40 lat pracy w Augustowie w Liceum Pedagogicznym i Ogólnokształcącym im. Piramowicza oraz w Technikum Budowlano-Elektrycznym:

(…) Nie spodziewałam się, że zadana przeze mnie w LO praca domowa na temat „Moja mała ojczyzna” zaowocuje po pół wieku zbiorem ponad 50 tekstów inspirowanych miejscem urodzenia mojego ucznia Bogusława Falickiego. Już wtedy zaskoczył mnie Pan pisząc ową pracę domową wierszem, na co wcześniej oczywiście wyraziłam zgodę i czekałam, ciekawa, co też zobaczę w zeszycie. Nie pamiętam, aby jakiś uczeń coś podobnego zrobił, a uczyłam jako polonistka w Augustowie ponad 40 lat w trzech typach szkół średnich. Proszę koniecznie dołączyć do książki „Mój Augustów” wiersz, jaki napisał Pan dla mnie na jubileusz 80-lecia pt. „Dom Janiny Pietrzak na ulicy Nowomiejskiej”. A minęło od tamtego czasu kolejne 8 lat. Wiersz wkleiłam do Księgi Rodzinnej, dzięki temu go nie zgubiłam. Właśnie w zbiorze „Mój Augustów” jest dla niego właściwe miejsce. Chyba nikt dotąd nie napisał tylu wierszy inspirowanych Augustowem, co Pan. Augustowianka, malarka i poetka Irena Krzywińska napisała cykl wierszy o tematyce augustowskiej, lecz to dużo skromniejszy zbiorek. Gratuluję Panu.

Zbigniew Bartoszewicz, Redaktor Naczelny Augustowskiego Portalu Informacyjnego:

(…) Tak Bogdanie, to Twój Augustów, swój każdy powinien opisać sam. Chciałem Ci napisać, że idę na łatwiznę i biorę znaczną część Twojego Augustowa, jako mój. Bardzo podobają mi się te wiersze. Szkoda, że Twoja Babcia nie może przeczytać tego tomiku. A może może? Dziękuję za ten zbiór. (…).

Anna Kowalczyk, polonistka i poetka z Warszawy:

"Mój Augustów" – opowieść o „małej ojczyźnie” autora. Soczysta i realistyczna, a zarazem piękna. Zawiera bogactwo form, wątków i bohaterów i jednocześnie hołd złożony niezwykłym postaciom Augustowa i urokowi tej ziemi. Aż zazdroszczę poecie jego „małej ojczyzny”. Tomik jest wzbogacony subtelnymi ilustracjami pani Małgorzaty, prywatnie żony autora tekstów.