Kazimierz Kozłowski, właśc. Kazimierz Alojzy Kozłowski, ur. 25 października 1893 r. we wsi Mogilnice w parafii Jaminy; gm. Sztabin, powiat augustowski, woj. podlaskie (daw. gm. Dębowo, pow. Augustowski, woj. Białostockie). Syn Ignacego i Pelagii z d. Calewskiej. W 1909 roku ukończył jednoklasową szkołę powszechną. Podczas wojny w latach 1914-1917 zamieszkiwał przy rodzicach w Mogilnicach. W 1918 roku wstąpił do „lotnej partyzanckiej organizacji P.O.W. w Sztabinie pod dowództwem Michała Łazarskiego i Adama Rudnickiego. (…) Brał czynny udział z bronią w ręku przeciwko Niemcom na terenie powiatu Augustowskiego i Łomżyńskiego, biorąc udział w bitwach (potyczkach) w miejscowościach: Czarniewo, Jaminy, Tajno, Barszcze, Solistówka, Sosnówek, Bargłów i Netta. Po opuszczeniu przez Niemców terenów okupowanych wstąpił jako ochotnik do 41 Suwalskiego Pułku Piechoty Wojska Polskiego, gdzie walczył w bitwach: pod Lidą (1919 r.), pod Browarami (1920 r.) oraz w wyprawie na Kijów i w walkach pod Warszawą (1920 r.). W roku 1921 powrócił do domu jako starszy szeregowiec.”¹ W arkuszu ewidencyjnym Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości z 1929 r., już jako rolnik, oświadcza m.in.: “(…) przyczem dostarczyłem (cztery) 4 karabiny ręczne, 3 rosyjskie, 1 niemiecki, przeciąłem łączność między Sztabinem a Czarniewem, spełniałem sumiennie obowiązki włożone na mnie”.¹
Odznaczony Medalem (protokół pos. nr 24 str. 50 z dnia 23 września 1931 r.) i Krzyżem Niepodległości (Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 9 listopada 1932 r. ogłoszono w Monitorze Polskim nr 259 z dnia 10 listopada 1932 r., poz. 296 str. 3) „za długotrwałą, pełną poświęcenia pracę nad zdobyciem niepodległości w Polskiej Organizacji Wojskowej i za walkę orężną z okupantami niemiecko-litewskimi w szeregach tej organizacji w Okręgu Suwalskim.”¹
Dwukrotnie żonaty, z Eleonorą z d. Leszczyńską (26 lutego 1924 r. w Jaminach) oraz Apolonią Joką z d. Karp (26 stycznia 1937 r. w Jaminach).
Aresztowany 11 lipca 1940 r., skazany 19 listopada 1940 r. przez Kolegium Specjalne przy NKWD z art. 24 i 64 Kodeksu Karnego Białoruskiej SRR – udział w antysowieckiej organizacji powstańczej na 8 lat poprawczego obozu pracy (sprawa śledcza nr 58152). Wyrok odbywał w osiedlu Uchta w Komi ASRR, zwolniony warunkowo 1 września 1941 r. (w wyniku amnestii dla obywateli polskich po agresji III Rzeszy na ZSRR). Być może przebywał potem jakiś czas w miejscowości Kortkeros w Republice Komi. Ostatni list do rodziny dotarł w 1942 r. z adresu: Archangielskaja obłast, gorod Komi Uta, skrzynka pocztowa 223. Zmarł 24 listopada 1942 r. w obozie na terenie ZSRR. Miejsce pochówku nieznane. Grób symboliczny znajduje się na cmentarzu parafialnym w Jaminach. Zrehabilitowany 19 czerwca 1989 r. przez Prokuratora Obwodu Grodzieńskiego (Białoruś).
Figuruje w bazie programu „Indeks represjonowanych” w źródle o nazwie Wykaz spraw prowadzonych przez organa NKWD Zachodniej Ukrainy i Zachodniej Białorusi (tom 411, karta 119, pozycja 6) oraz w bazie „Ofiary terroru politycznego w ZSRR” sporządzonej przez Stowarzyszenie „Memoriał” w Moskwie.
Sporządzono na podstawie informacji i dokumentów uzyskanych z następujących źródeł:
- Wojskowe Biuro Historyczne, Centralne Archiwum Wojskowe, Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości, sygn. CAW: KN 9.11.32, I.394.1.114 Arkusz Ewidencyjny
- Instytut Pamięci Narodowej https://indeksrepresjonowanych.pl/ , https://niezwyciezeni1918-2018.pl/
- Stowarzyszenie „Memoriał” w Moskwie http://lists.memo.ru/
- Polski Czerwony Krzyż, Biuro Informacji i Poszukiwań
- Wyszukiwarka Geneo https://jzi.org.pl/geneo/
- Archiwum Państwowe w Suwałkach https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/14251044