Wody wigierskie i huciańskie – studium toponomastyczne (tom 1 i 2)

Książka ta to reprint dwutomowej rozprawy „Wody wigierskie i huciańskie - studium toponomastyczne” autorstwa profesora Knuta-Olofa Falka. Swoją przygodę z Polską rozpoczął on w 1931 roku w Warszawie, gdzie prowadził kwerendę w Archiwum Skarbowym i w Bibliotece Krasińskich, szukając dokumentów wytworzonych przez zakon Kamedułów wigierskich. Dokumenty te fotografował i to jemu zawdzięczamy, że ich treść przetrwała dla potomności, gdyż oryginały Niemcy spalili w 1944 roku po upadku Powstania Warszawskiego. W latach 1932–1933 wykładał język szwedzki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie ucząc się jednocześnie języka polskiego. Do wybuchu II wojny światowej prowadził badania nad nazwami miejscowymi Suwalszczyzny, wywodzącymi się z języka Jaćwingów. Dalsze prace przerwała wojna, jednak Falk nie pozo-stał obojętny na los Polski. W 1940 roku własnym nakładem wydał przetłumaczoną na język szwedzki książkę o Fryderyku Chopinie, a w rok później obronił doktorat na Uniwersytecie w Lund i wydał w Szwecji - w języku polskim - dwutomową rozprawę „Wody wigierskie i huciańskie - studium toponomastyczne”. Był to rodzaj buntu przeciwko hitlerowskim okupantom Polski. Wywołał tym gwałtowną reakcję hitlerowskiego ministerstwa propagandy i notę protestacyjną do rządu Szwecji.

W Polsce jest bardzo mało egzemplarzy tej pracy. Myślimy, że tym reprintem sprawimy, że ta praca będzie dostępna szerszemu czytelnikowi. Do tomu 1 dołączone są dwie mapy rejonu Suwalszczyzny, który badał Falk. Praca poprzedzona jest obszernym wstępem autorstwa profesora Terho Paulssona z Uniwersytetu w Lund, byłego współpracownika profesora Knuta-Olofa Falka. Tom 2 to bezcenne fotokopie dokumentów z Biblioteki Ordynacji Krasińskich, bezpowrotnie stracone podczas wojny. Całość została wydana na kredowym papierze.